Gisteren is de uitbater van de kerncentrale in Fukushima toch begonnen met het lozen van grote hoeveelheden met radioactief tritium besmet water in de Grote Oceaan. Dit terwijl het ook mogelijk is het afvalwater op land op te slaan, tot het tritium radioactief vervallen is – ongeveer 100 jaar. Maar nee, de zee gebruiken als open riool is goedkoper. In veel landen in de regio en ook door Japanse groepen, wordt tegen de lozing geprotesteerd: De zee is geen vuilnisvat.
The solution for pollution is dilution was in de jaren '70 het devies voor het in zee dumpen van radioactief afval. Maar daar kwam men op terug en het dumpen van radioactief afval in zee werd verboden. Maar we gaan met het steeds meer radioactieve lozingen in zee eigenlijk weer terug naar af. “Gif en rotzooi in de zee / de oceaan één grote plee / De zee is zo ontzettend groot / de vis die gaat maar zo niet dood”, zong Robert Long al in 1974, concluderend: “Dit gaat het snelst en tijd is geld / iets anders wordt te duur / wij zijn baas van de natuur”. Lees verder →