Het is weer zover, na de uitzending van Zondag met Lubach waarin Arjen Lubach kernenergie aanprees, wist Dijkhoff van de VVD niet hoe snel hij dat ook moest doen: er zouden toch echt kerncentrales bij moeten komen: de enige mogelijkheid om Parijs te halen. Behalve dat de mensen die pleiten voor kernenergie grotendeels dezelfden zijn als die die twijfelen aan klimaatverandering -voor welk probleem is kernenergie dan ook al weer de oplossing?- is het een terugkerende discussie die tot niets leidt, behalve afleiding voor en stagnatie van de inzet op een werkelijk duurzame energieproductie.

Lubach op Zondag kwam met een item over kernenergie. De VVD stond al in de startblokken om de bal in te koppen. Vanaf de vijftiger jaren heeft Nederland ingezet op kernenergie, even afgeleid door de gasvondst, maar eind de jaren zestig met hernieuwd enthousiasme, wat leidde tot de Kernenergienota in 1972 opgesteld door VVD-minister Langman. Daarin wordt er van uit gegaan dat het totaal opgesteld elektrisch vermogen in 2000 acht keer zo groot is dan in 1970 en dat kernenergie daarvan de helft (35 GW) voor haar rekening zal nemen. Ter vergelijking, in 2000 was het totaal opgestelde elektrisch vermogen –inclusief WKK- ongeveer 19GWe. Behalve alle kerncentrales hield de antikernenergie- en milieubeweging ook het grootste gedeelte van die 35 GW kolen en gas tegen.

Vanaf dat moment worden de plannen elke 10 jaar uit de kast gehaald en gerecycled. Het leid tot niets. Op de kop af tien jaar geleden pleitte het CDA opeens voor nieuwe kerncentrales. Want ze gaan niet gebouwd worden zonder enorme subsidie, constateerde ook de 'hoogambtelijke werkgroep nucleair landschap' vorig jaar. En dat is dan na 60 jaar roeptoeteren dat kernenergie toch echt met grote afstand het goedkoopste is...

Voor een onderwerp waarvan de voorstanders graag zeggen dat er een taboe op rust word er verdraaid veel over gepraat.
En ook het IPCC maakt duidelijk dat de optie kernenergie veel duurder is dan hernieuwbaar, veel langer duurt om te implementeren en inherente problemen kent.

The energy system transition that would be required to limit global warming to 1.5°C is underway in many sectors and regions around the world (…). The political, economic, social and technical feasibility of solar energy, wind energy and electricity storage technologies has improved dramatically over the past few years, while that of nuclear energy and Carbon Dioxide Capture and Storage (CCS) in the electricity sector have not shown similar improvements. (Chapter 4, p. 5)

en

Nuclear energy can increase the risks of proliferation, have negative environmental effects (e.g., for water use), and have mixed effects for human health when replacing fossil fuels.(Chapter 5, table 5.3)

Lang niet alle scenario's van het IPCC om binnen de maximale 1,5 graad opwarming te blijven gaan uit (van groei) van kernenergie, maar wel gaan álle 90 of zo (!) scenario's uit van een eind aan de ongebreidelde groei en het over-consumeren.
En juist de overgrote meerderheid van de voorstanders van kernenergie heeft daar geen oog voor en doet alsof het met kernenergie business as usual kan blijven. Want onze invloed op het klimaat is immers zo klein dat we het beste niks kunnen doen (behalve kerncentrales bouwen dan natuurlijk).
Het belangrijkste probleem lijkt niet klimaatverandering en de uitbuiting van de aarde, maar het verzet tegen kernenergie. Niet ons over-consumeren is een probleem maar het verzet tegen kernenergie. Niet een eerlijker verdeling van beschikbaar grondstoffen is de oplossing, maar kernenergie.

En dat is tegelijkertijd de verklaring vóór en het grote gevaar ván de groeiende populariteit van kernenergie.