De ramp met de tweede reactor van de kerncentrale Three Mile Island (TMI) bij Harrisburg, Pennsylvania, begon op 28 maart 1979. Zelfs nu, veertig jaar na de kernramp, blijft wat er werkelijk is gebeurd en hoeveel mensen het heeft geschaad nog altijd gehuld in mysterie en desinformatie. In de vroege uren na het ongeluk drongen overheidsfunctionarissen er bij inwoners op aan om in hun huizen te blijven - om ramen gesloten te houden. Alles was onder controle en het publiek werd ervan verzekerd dat er geen straling was vrijgekomen. Dat bleek al snel vals te zijn. Net als de bewering dat de ramp geen slachtoffers heeft veroorzaakt. Toch houdt de geruststellende versie van de federale overheid en de kernindustrie nog steeds stand: geen enkele inwoner stierf of werd geschaad als gevolg van het kernongeval. Maar een studie uit 2017 die een verband suggereert tussen blootstelling aan de ioniserende straling uit de beschadigde reactor en een type schildklierkanker, heeft het debat over de gevolgen voor de gezondheid weer aangewakkerd. Elk gezin in het gebied rondom Three Mile Island heeft een verhaal over kanker, leukemie en andere ziekten. Ook na veertig jaar. Lees verder
Gevolgen kernramp Harrisburg worden nog steeds verdoezeld
Veertig jaar geleden vond in Amerikaanse kerncentrale een gedeeltelijke meltdown plaats
Oud-minister van financiën, oud-directeur van ABN-AMRO en VVD'er Gerrit Zalm wordt voorzitter van de ‘bestuurstafel’, een nieuw overleg tussen de Stichting Voorbereiding Pallasreactor en NRG. Dat zijn nu nog twee gescheiden organisaties die onder Zalms' voorzitterschap afspraken gaan maken “over bijvoorbeeld de eventuele overdracht van onderdelen van NRG en een gedeelde toekomststrategie.” NRG moet uiteindelijk de Pallasreactor gaan exploiteren. Minister Bruins laat in de 
Tijdens graafwerkzaamheden op het terrein van de naburige gesloten kolenopslag van EPZ is een radioactiefafvalwater-lozingsleiding van de Covra 
Er zijn een paar zeer hardnekkige mythes over de Duitse Energiewende en de Atom Ausstieg: de kosten zouden enorm zijn en het zou niets opgeleverd hebben, behalve hogere CO₂ uitstoot. Op de website Cleantechnica worden die populaire claims in een lang maar 
Pallas is inderdaad niet ‘het meest vergevorderde project in Europa’ om medische isotopen te produceren. Dat blijkt uit antwoorden van staatssecretaris Keijzer. Zowel de Franse reactor Jules Horowitz als de Duitse FRM-II zijn allebei veel verder gevorderd dan Pallas. En de twee samen hebben een productiecapaciteit van Mo-99 (verreweg de meest gebruikte isotoop) die een groot deel van de Europese vraag kan bedienen. Ook beantwoordt ze de vragen over waarom Pallas wel financieel gesteund wordt en Lighthouse – hoewel gekroond tot Nationaal Icoon – niet: ze vond dat het “op dat moment niet verstandig was om een keuze te maken tussen de beide initiatieven”. 
Vorige week stemde de Duitse Bondsdag tegen het 
Een al eerder uitgesteld pro-kernenergie congres is nu definitief afgelast wegens geen belangstelling. Het 
Dinsdag 19 maart vond bij de Rechtbank Amsterdam de zitting plaats van Laka tegen het Ministerie van Buitenlandse Zaken over de weigering documenten over de Gemengde Commissie openbaar te maken. De Gemengde Commissie bestaat uit vertegenwoordigers van Duitsland, Groot-Brittannië en Nederland en komt voort uit het Verdrag van Almelo dat de oprichting van uraniumverrijkingsbedrijf Urenco regelt. Aanleiding voor de rechtszaak was het bericht dat de Commissie levering van verrijkt uranium aan een Amerikaanse kerncentrale heeft goedgekeurd ook al wordt daar tritium voor het Amerikaanse kernwapenprogramma geproduceerd. Uitspraak op 30 april. 
Zondagavond op Reporter NPO 1 gesprek over Urenco, uraniumverrijking, productie van tritium en Amerikaanse kernwapens. Heeft Nederland toestemming verleent voor de levering van verrijkt uranium aan een Amerikaanse kerncentrale die daar tritium mee wil produceren voor Amerikaanse kernwapens? En waarom zijn al die beslissingen die Buitenlandse Zaken neemt in die Brits-Duits-Nederlandse Urenco-commissie geheim? Belangrijke besluiten zonder enige parlementaire inbreng en controle.