De realiteit lijkt langzaam weer in te dalen in de discussie (of was het gewoon een media-hype?) rond kernenergie. De minister laat weten dat er geen bedrijven zijn die het willen en de partijkas van de VVD lijkt ook niet groot genoeg. Na 2030 zou het misschien een optie kunnen zijn, zegt de minister in de Kamer, maar dat geldt voor ongeveer alles. Kunnen we ons nu weer focussen op het halen van de klimaatdoelen. Dat het ook niet echt florissant gaat met kernenergie wereldwijd is ook duidelijk, maar een paar voorbeelden van de afgelopen weken accentueert dat nog weer eens.
De juichende verhalen over kernenergie in de media lijken nu al weer over haar hoogtepunt heen, want de realiteit is nu eenmaal anders. Zo komt de Volkskrant vandaag met het artikel: "Inflexibiliteit van kerncentrales is nu al een groot probleem, in de toekomst wordt dat nog veel erger".
Ook vermeldenswaard is een interview in Delta, het 'journalistieke platform' van de TU Delft, omdat het een geluid is afkomstig van het ‘kernenergiepowerhouse’ TU Delft: "We kunnen best zonder kerncentrales".
En wereldwijd? Een tussenstand van de afgelopen paar weken: Hinkley Point is zo’n symbool geworden voor de Engels regering dat die met miljarden subsidies misschien nog net overeind gehouden kan worden, maar de andere geplande kerncentrales gaan er niet komen. De volgende, Moorside, is ondertussen eergisteren gecanceld. Tien kostbare jaar verspild!
Moorside ligt vlak bij het nucleaire complex Sellafield. Moet opgeruimd worden, kwamen ook nieuwe cijfers over naar buiten: kosten worden nu geschat op 160 miljard in de komende eeuw. Te betalen door de overheid natuurlijk.
Een Mox-fabriek in de VS is na een investering van ongeveer 7 miljard US$ officieel gecanceld. Mox (mixed-oxide -plutonium en uranium) is een van de veelgenoemde ‘voordelen’; het hergebruik van uranium. Wereldwijd flink op z’n retour.
Hoe het verder gesteld met kernenergie en de nucleaire industrie? In september kwam het jaarlijkse 'World Nuclear Industry Status Report' uit.