"Wie kiest voor duurzaamheid beseft dat economische groei 'niet
meer van hetzelfde' zal mogen zijn. Het uitputten van onze leefomgeving
zal steeds meer moeten plaatsmaken voor het putten uit onze inventiviteit
en creativiteit".
Zo luidden de woorden uit het regeerakkoord van het eerste kabinet Kok. Het begin was hoopgevend.
Drie jaar later blijkt er op het gebied van vermindering van de uitstoot van broeikasgassen onvoldoende gebeurd te zijn.
Het thema 'klimaat' is - in verband met de behandeling van de Vervolgnota Klimaatbeleid, het rapport van de Commissie Van Middelkoop en het komend Nederlands voorzitterschap van de Europese Unie - dit najaar zeer actueel.
Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) heeft berekend dat er in de komende jaren (bij gelijk blijvend beleid) eerder meer dan minder CO2 de lucht in zal gaan. In plaats van de huidige doelstelling -een beoogde reductie van drie procent in 2000 (ten opzichte van 1990)- is er in het jaar 1995 zeven procent meer CO2 uitgestoten dan in 1990.
Zonder aanvullend beleid zullen de doelstellingen dus niet gehaald worden. Recent heeft de regering 750,- miljoen uitgetrokken voor aanvullend beleid tot het jaar 2000. Erkend wordt dat ook deze extra impuls onvoldoende is.
Nederland heeft derhalve, terecht, haast.
De Commissie Van Middelkoop heeft zich onder andere gebogen over de
mogelijke maatregelen.
Hoewel er geen directe aanbevelingen werden gedaan, noemde de Commissie wel suggesties voor een effectiever CO2-beleid. Eén van die opties is de verhoogde inzet van kernenergie. Hoewel er voldoende redenen zijn om kernenergie als energiedrager uit te sluiten lijkt het op zichzelf zinvol na te gaan of kernenergie, uit oogpunt van CO2-reductie een zinvolle optie is.
Bijgaand vind u dan ook een stapsgewijs opgebouwde notitie die aantoont dat kernenergie geen rol kan spelen in het Nederlands reductiebeleid.