6. Conclusies en aanbevelingen

• Kernenergie biedt, door de lange plan- en bouwfase, geen mogelijkheid om de Nederlandse korte-termijn doelstelling voor CO2-reductie te halen.
• Kernenergie is geen efficiënte manier om de CO2-emissies te beperken. Er zijn legio andere productietechnieken en elektriciteitsbesparingsopties mogelijk die allemaal een veel grotere CO2 besparing opleveren per geïnvesteerde gulden dan kernenergie.
• Kernenergie is geen effectieve manier om CO2 uitstoot te beperken. Bij armere uraniumvoorraden die in de toekomst aangeboord zullen moeten worden is de indirecte CO2 emissie van kernenergie vergelijkbaar of zelfs hoger dan warmtekracht.
• Kernenergie kan, ook op lange(re) termijn, geen rol spelen in het beperken van de uitstoot van broeikasgassen. De geringe uraniumvoorraden en het mislukken van de kweekreactor-technologie maken kernenergie een op korte termijn eindige bron.
• Snelle vermogensuitbreiding van kernenergie is onmogelijk door de beperkte produktie-capaciteit van de kerncentrale bouwers.

• De optie kernenergie dient zo gauw mogelijk verlaten te worden.
• Tijd, energie en vooral onderzoeksgelden die nu nog naar kernenergie gaan (in 1994 nog 72,5 miljoen, 23% van al het energie onderzoeksgeld, zie tabel 2) dienen geïnvesteerd te worden in kansrijke en effectieve mogelijkheden om CO2-emissies te beperken.
• Besparing, verbetering van de efficiëntie en verdere implementatie en stimulering van werkelijk duurzame bronnen dienen voorrang te krijgen boven bouw van nieuw centraal vermogen.
• Door verschuiving van gelden kunnen andere opties die nu nog uit economisch oogpunt onrendabel of ongewenst zijn (zoals wind- en zonne-energie) binnen korte tijd een belangrijke rol gaan spelen bij het behalen van de Nederlandse en mondiale doelstellingen.